Het grote publiek kent ze van hits als More than Words en Holehearted. Zelf maakte ik als tiener in 1992 kennis met III Sides to Every Story: een conceptalbum dat is opgezet als drieluik en hun muzikale veelzijdigheid buitengewoon goed etaleert. Sindsdien nog steeds een van mijn favoriete platen.
Ik ben erbij om het vast te leggen voor Brothers in RAW.
Bekijk hier de aftermovie:
Zij het met een hiaat van een decennium, is Extreme is inmiddels goed voor bijna veertig jaar onvervalste rock ‘n roll, met muziek die zich op het speelveld van funk, metal, rock en hier en daar een zoete ballad afspeelt. Frontman Gary Cherone beschrijft de band als "de bastaardkinderen van Queen, Aerosmith en Van Halen - een omschrijving die hun unieke mix perfect weergeeft.
Zanger Gary en gitaarheld Nuno Bettencourt domineren nog steeds het podium met dezelfde onuitputtelijke energie als in 1990, toen hun grote doorbraak Pornograffiti uitkwam.
Extreme is en blijft een band die live het hardst schittert: of het nu gaat om vlammende gitaarsolo's, harmonieuze zang of pure rock-'n-roll attitude. Voor fans die de band in de jaren '90 hebben meegemaakt, is dit een nostalgische reis. Voor nieuwe luisteraars is het een kans om te ontdekken waarom deze band decennialang relevant is gebleven.
Tracks van III Sides, zoals Cupids Dead, kwamen uit de verf zoals ik hoopte. Golden oldies zoals Get The Funk Out, de ballads More Than Words en Hole Hearted mochten natuurlijk niet ontbreken, evenals de Nuno’s Flight of the Wounded Bumblebee. We werden en passant getrakteerd op passages van Led Zeppelin’s Stairway to Heaven en Queen’s We Will Rock You. Met als klap op de vuurpeil wederom een \‘Nunos moment to shine\’ met de solo van Rise.
